Door glazen ogen

Hmmm, het lijkt een gewoonte te worden om om de TT een stukje te schrijven en het de andere keren over te laten aan anderen... helemaal niet erg, want een register is een beter register als er meer dan één scribent is, en als er dolomite-verhalen verteld vanuit meerdere gezichtspunten verschijnen in dit clubblad.

Om te compenseren voor het gebrek aan (legale) rij-ervaring in een dolomite, snuffel ik regelmatig rond in de krochten van het interweb op zoek naar dolomitobilia. Zo kijk ik regelmatig eens rond bij Amazon (.co.uk), en laatst ontdekte ik daar een nieuw ‘dit-moet-ik-hebben-dingetje: een boek getiteld: ‘Through Glass Eyes’. Klinkt nog niet heel spannend, maar de zoekterm die ik ingegeven had bij genoemde amazone was toch echt ‘triumph dolomite’. Hmm, eens even verder kijken dus... hee, een plaatje van de kaft... dat is toch niet... jazeker, een leesboek met op de voorkant een Triumph Dolomite, met als ondertitel: ‘The Autobiography of a 1975 Triumph Dolomite Sprint’, geschreven door Paul Chiswick (http://www.paulchiswick.com/).


Dit boek bevat een verzameling verhalen vanuit het gezichtspunt van een dolomite sprint over door de tijd heen, maar de verhalen gaan meer over zijn eigena(a)r(en) dan over de auto zelf. Ook komt het karaker van bepaalde merken auto’s aan bod, en een Leitmotief door al deze verhalen heen is o.a. de “code of conduct” voor auto’s.
Ik ben pas halverwege het schrijfsel, en vind het een aardig vermaak om zo af en toe eens wat in te lezen, maar ik vind het niet pakkend of erg goed gedaan – het gezichtpunt van de auto is niet ver genoeg doorgevoerd om het heel bijzonder te maken, het lijkt soms of het er later tegenaan geplakt is als een soort vertellersrol. Maar, het boekje kost maar een paar centen meer dan helemaal niks, en, zo af en toe zitten er wel grappige elementen in. En ik zei het al, het is een dolomite-hebbedingetje.

Tot zover mijn spreekbeurt over dit boek – en ondanks mijn kanttekeningen, is het natuurlijk wel grappig om zo’n denkkronkel eens te maken: hoe zou je hobby-auto het leven beschrijven als hij dit kon? Zie ik hij? Of zij natuurlijk, want auto’s mogen volgens regel 1 in de “code of conduct” nooit verraden van welk geslacht ze zijn. Dat is al zo’n personificatie: welk geslacht heeft je auto? Ik heb een Australische medestudent eens horen zeggen dat auto’s vrouwelijk zijn omdat je van ze kan houden, maar anderen vinden weer dat als het stoere auto’s zijn dat het mannetjes zijn – maar dat zijn dan weer veel Nederlanders. Zou dit cultuur- of taal-gebonden zijn? Veel Engelsen gebruiken inderdaad “she” als ze het over hun Triumph hebben; een goede tweede is “it” n pas op de laatste plaats zal “he” eindigen denk ik – maar ik heb het niet geturfd.

En dan heb je de (bij)namen die mensen hun auto’s geven, in Engeland vaak gebaseerd op de lettercombinaties in het nummerbord (“GMA 123P” bijvoorbeeld noemt men als snel Gemma), of iets wat bij de kleur past.
Zelf heb ik nog maar één keer een bijnaam voor een auto bedacht, en niet eens voor m’n eigen auto: de ice blue 2000MkII die ooit van Ronald de Jonge was heb ik ooit “tante Pollewop” gedoopt. Waarom? Het ding was een beetje een goeiige ouwe tante, wat breder op de heupen (breder dan een dolomite), danste over de weg, luste wel een slokje, en had een net iets te slobberige jurk als stoelhoes. Zoiets. De huidige Triumph van Ronald is een Java green TR7, die we achter zijn rug om steevast de groene kaas noemen, maar in het bijzijn van auto of eigenaar de “Java Seven” noemen.
Voor het eigen wagenpark gebruik ik of de letters uit het kenteken (“de ZG”) of ik doe iets met de kleur als dat kenmerkend genoeg is – zo heb ik nog een Engels bekentekende sprint staan in de kleur “honeysuckle white”, dus die heet “de honeysuckle”. Hele rare naam voor een kleur trouwens... welke kleur is honingzuigsel nou? Beige dus... blijkbaar.

Toch is het niet raar om menselijke of dierlijke eigenschappen of gedrag op auto’s te projecteren; iedereen weet wel meteen wat je bedoelt. Als er onder een foto geschreven staat “Brian Culcheth’s dolomite sprint hanging its tail out in the 1975 tour of Britain” krijg je zonder de foto te zien al wel het gevoel wat Brian aan het doen was met die auto. Zo ben ik ook wel eens gesignaleerd met een kwispelende Sprint bij het uitkomen van een bijna-180-graden bocht. Soms gromt een auto, heeft-ie temperament (alleen de Italiaanse ontwerpen), of markeert-ie zijn territorium in plaats van dat er gezegd wordt dat hij olie lekt.

DNTD 2009

Stanpart parts catalogue

Via het forum van de Engelse Dolomite Club te vinden, maar wel zo handig als directe link: Stanpart parts catalgue.

Over dolomites en dolle meiden

In de vorige TT ontbrak weliswaar een stukje van ondergetekende, maar aan Dolomite-verhalen géén gebrek! Ik wil dus allereerst mijn waardering uitspreken voor de heren Bouma en van der Wal, die de pen (euh: tekstverwerker) ter hand hebben genomen en het levensverhaal van een tweetal dolle meiden en hun berijders op papier hebben gezet. Hulde!
En, over dolle meiden gesproken, het stukje een drietal TT's geleden wat bovenstaande heren wellicht aanspoorde tot het schrijven van hun proza, was, zo moet ik eerlijk toegeven, niet geheel van mijn hand: op wat luttele statistische informatie na, was mijn lieftallige vrouw de onvolprezen schrijfster van dat stukje, maar wilde daar, tot het lezen van de verhalen in de vorige TT, niet meteen alle eer voor opstrijken. Zij vindt het dus des te leuker dat haar stukje allerlei positieve reacties op heeft geleverd, en heeft voorzichtig aangegeven dat zij het op prijs zou stellen indien ik haar de volledige credits voor dat stukje zou gunnen. Bij deze dus ook alle lof voor de Dolle Meid achter de rustige man van dit register, en niet alleen voor het schrijven van dat stukje.

En om nog iets concreets te noemen: voor mijn verjaardag in februari heb ik een geweldig lekker warme fleece-trui gekregen van mijn vrouw met daarop een afbeelding van een dolomite. Nu was ik gehuld in genoemde trui en met mijn vrouw laatst bij de fietsenmaker, toen deze mechanisch onderlegde man mij vertelde dat hij de auto op die afbeelding wel kon waarderen. Ik dacht nog even, dat zal wel, hij wil een klant plezieren, en denkt dat het een BMW is, en zegt er wat van - de meeste lieden herkennen dolomites nu eenmaal niet, en al helemaal niet van een klein plaatje op een trui. Maar, ik moest mijn voorbarige conclusie meteen inslikken, want op de vraag of deze brave man de auto inderdaad herkende werden in één adem de magische woorden "Triumph" en "Dolomite" genoemd, en nog belangrijker, ook zinssneden als: "ik heb er ook één gehad", "ik heb altijd spijt gehad dat ik hem verkocht heb" en: "ik kijk regelmatig eens op internet naar dolomites". Uh-oh, Dolomitis Fatalis in de maak.

Voorzichtig informeerde ik dus of de beste man wellicht nog het kenteken van zijn oude dolomite wist te herinneren. “Natuurlijk” was het antwoord, .”...ik zal eens in mijn foto-album kijken.” Aha, er waren dus foto’s van het apparaat! Nadat ik de fietsenmaker plechtig had laten beloven deze Triumph-porno eens mee te nemen naar de zaak, en ik als tegenprestatie eveneens plechtig beloofd had om één van de negen dikke registermappen eens mee te nemen om daarin te bekijken of zijn auto daarin vernoemd werd, verliet ik het tweewieler-etablissement.

Enkele dagen later stapte ik op een toe nog stille donderdagmiddag de fietsenwinkel weer binnen, een kinderwagen met daarin mijn zoontje Sven voortduwend. In plaats van een speentje en een rammelaar had het knulletje een registermap in zijn knuistjes om op te sabbelen, met daarin gegevens van een 100-tal rammelbakken, euh, dolomites. Zowaar, de ex-fietsenmakerauto stond er in, tegen de verwachting in, omdat de auto begin jaren tachtig aan een sloperij verkocht was, maar blijkbaar was de auto nog te koop aangeboden in 1995. Het plaatje dat de beste man thuis op zolder had gevonden was een niet te versmaden typisch jaren ’70 a ’80 kiekje, errug leuk. Dit wil ik jullie dan ook niet onthouden.

Wat ik jullie ook niet wil onthouden, is wat beeldmateriaal wat ik zelf heb geschoten tijdens een fotosessie van Klassiek & Techniek over een Dolomite Sprint en een BMW 2002 tii. Mat Drost, de schrijver van het verhaal in dit magazine, is er in geslaagd een leuk stukje proza op papier te zetten, opgesmukt door eveneens leuke foto’s; dit is allemaal te zien in de Klassiek & Techniek van april 2009. Omdat de dolomite die in dit verhaal figureerde behoorde aan een bekende van mij, was ik in de gelegenheid bij de fotoshoot te zijn en ook zelf wat plaatjes te schieten. Daarom bij dit verhaal ook wat beeldmateriaal van mij, die wellicht uitnodigen tot het bijbestellen van die K&T?

Verder ben ik in maart in Stoneleigh geweest op de grote Triumph Spares show. Rob van Essen uit Zuid-Frankrijk was er deze keer zelfs bij, die tussen de bedrijven door ook nog 3 Land Rover Discoveries aanschafte, maar ook present was de ‘vaste’ harde kern van Pieter Katsman en Ronald de Jonge.
Op zaterdag volgens traditie iets auto-cultureels gedaan, dit jaar het Brooklands museum. Hier is niet alleen veel antiek wegvervoersmaterieel te zien, maar ook veel vliegmachines, varierend van bommewerpers uit de Tweede Wereldoorlog tot een Concorde.

Dankzij kaartjes besteld door Martin Stoffer (dankjewel Martin!) konden we op zondag extra vroeg naar binnen op de onderdelenbeurs, waar we ons dit jaar in vergelijking met voorgaande jaren erg hebben ingehouden. Kredietcrisis? Nee, we hadden gewoon niet veel nodig, en hebben ons zelfs laten verleiden door snuisterijen als T-shirts voor onszelf en de onzen.

Stoneleigh 2009

Dit weekend was het weer de jaarlijkse onderdelenbeurs in het Engelse Stoneleigh. Daar heebben we weer allemaal Triumphs van dichtbij kunnen bewonderen. Mooi opgepoetst of zojuist uit een kippenschuur tevoorschijn gekomen.

Stiekem hoop ik dat ik over een paar jaar ook zo'n tekening van mijn zoon Sven achter m'n achterruit kan leggen...

Dolomite gezocht voor "British Cars & Lifestyle" 27/02-01/03

Op BC&L in Autotron Rosmalen zal CTH wederom vertegenwoordigd zijn met de clubstand. Dit jaar zal dat wat anders zijn dan voorheen omdat we nadrukkelijk met de andere drie Triumph clubs de samenwerking hebben gezocht en gevonden. Hierdoor hebben we 4 aaneensluitende stands zodat we als het ware één grote Triumph stand kunnen maken.

We hebben ervoor gekozen om de 4 seizoenen te hanteren als leidraad waarbij CTH de herfst zal invullen. Met zijn vieren hebben we ook een mooi scala aan auto's. TSC neemt een Spitfire en GT6 mee, TRCH een TR3 en TR7, SCN een Stag en als CTH hebben we ons oog laten vallen op een Herald Coupe en een Dolomite. Zie daar de link...

Voor BC&L is de CTH op zoek naar een bijzonder(e) en/of mooie Dolomite die van vrijdagmiddag 27 februari tot zondagavond (18.00 uur) 1 maart de stand kan opluisteren. Een beetje in de buurt van Rosmalen zou handig zijn maar is geen must. Als kleine tegenprestatie kan men een (doorlopende) toegangskaart aanbieden.

Graag een reactie of naar mij (cth[punt]dolomite[apestaartje]gmail[punt]com) of rechtstreeks naar de evenementen-coordinator van de CTH: evenementen[apestaartje]triumph[punt]nl

Dank jullie wel!

Aan alle enthousiastelingen die zich aangemeld hadden voor het artikel in Klassiek & Techniek: dank jullie wel voor jullie snelle en enthousiaste reacties!
Ook namens de redacteur van Klassiek & Techniek, Mat Drost, kan ik doorgeven dat dit zeer op prijs gesteld werd, want, nu was men in de gelegenheid een auto te kiezen die in de buurt stond van de gevonden BMW 2002 tii. De fotoshoot voor K&T is inmiddels geweest, dus hou de schappen van je tijdschriftenleverancier in de gaten!