En, over dolle meiden gesproken, het stukje een drietal TT's geleden wat bovenstaande heren wellicht aanspoorde tot het schrijven van hun proza, was, zo moet ik eerlijk toegeven, niet geheel van mijn hand: op wat luttele statistische informatie na, was mijn lieftallige vrouw de onvolprezen schrijfster van dat stukje, maar wilde daar, tot het lezen van de verhalen in de vorige TT, niet meteen alle eer voor opstrijken. Zij vindt het dus des te leuker dat haar stukje allerlei positieve reacties op heeft geleverd, en heeft voorzichtig aangegeven dat zij het op prijs zou stellen indien ik haar de volledige credits voor dat stukje zou gunnen. Bij deze dus ook alle lof voor de Dolle Meid achter de rustige man van dit register, en niet alleen voor het schrijven van dat stukje.
En om nog iets concreets te noemen: voor mijn verjaardag in februari heb ik een geweldig lekker warme fleece-trui gekregen van mijn vrouw met daarop een afbeelding van een dolomite. Nu was ik gehuld in genoemde trui en met mijn vrouw laatst bij de fietsenmaker, toen deze mechanisch onderlegde man mij vertelde dat hij de auto op die afbeelding wel kon waarderen. Ik dacht nog even, dat zal wel, hij wil een klant plezieren, en denkt dat het een BMW is, en zegt er wat van - de meeste lieden herkennen dolomites nu eenmaal niet, en al helemaal niet van een klein plaatje op een trui. Maar, ik moest mijn voorbarige conclusie meteen inslikken, want op de vraag of deze brave man de auto inderdaad herkende werden in één adem de magische woorden "Triumph" en "Dolomite" genoemd, en nog belangrijker, ook zinssneden als: "ik heb er ook één gehad", "ik heb altijd spijt gehad dat ik hem verkocht heb" en: "ik kijk regelmatig eens op internet naar dolomites". Uh-oh, Dolomitis Fatalis in de maak.
Voorzichtig informeerde ik dus of de beste man wellicht nog het kenteken van zijn oude dolomite wist te herinneren. “Natuurlijk” was het antwoord, .”...ik zal eens in mijn foto-album kijken.” Aha, er waren dus foto’s van het apparaat! Nadat ik de fietsenmaker plechtig had laten beloven deze Triumph-porno eens mee te nemen naar de zaak, en ik als tegenprestatie eveneens plechtig beloofd had om één van de negen dikke registermappen eens mee te nemen om daarin te bekijken of zijn auto daarin vernoemd werd, verliet ik het tweewieler-etablissement.
Enkele dagen later stapte ik op een toe nog stille donderdagmiddag de fietsenwinkel weer binnen, een kinderwagen met daarin mijn zoontje Sven voortduwend. In plaats van een speentje en een rammelaar had het knulletje een registermap in zijn knuistjes om op te sabbelen, met daarin gegevens van een 100-tal rammelbakken, euh, dolomites. Zowaar, de ex-fietsenmakerauto stond er in, tegen de verwachting in, omdat de auto begin jaren tachtig aan een sloperij verkocht was, maar blijkbaar was de auto nog te koop aangeboden in 1995. Het plaatje dat de beste man thuis op zolder had gevonden was een niet te versmaden typisch jaren ’70 a ’80 kiekje, errug leuk. Dit wil ik jullie dan ook niet onthouden.
Wat ik jullie ook niet wil onthouden, is wat beeldmateriaal wat ik zelf heb geschoten tijdens een fotosessie van Klassiek & Techniek over een Dolomite Sprint en een BMW 2002 tii. Mat Drost, de schrijver van het verhaal in dit magazine, is er in geslaagd een leuk stukje proza op papier te zetten, opgesmukt door eveneens leuke foto’s; dit is allemaal te zien in de Klassiek & Techniek van april 2009. Omdat de dolomite die in dit verhaal figureerde behoorde aan een bekende van mij, was ik in de gelegenheid bij de fotoshoot te zijn en ook zelf wat plaatjes te schieten. Daarom bij dit verhaal ook wat beeldmateriaal van mij, die wellicht uitnodigen tot het bijbestellen van die K&T?
Verder ben ik in maart in Stoneleigh geweest op de grote Triumph Spares show. Rob van Essen uit Zuid-Frankrijk was er deze keer zelfs bij, die tussen de bedrijven door ook nog 3 Land Rover Discoveries aanschafte, maar ook present was de ‘vaste’ harde kern van Pieter Katsman en Ronald de Jonge.
Op zaterdag volgens traditie iets auto-cultureels gedaan, dit jaar het Brooklands museum. Hier is niet alleen veel antiek wegvervoersmaterieel te zien, maar ook veel vliegmachines, varierend van bommewerpers uit de Tweede Wereldoorlog tot een Concorde.
Dankzij kaartjes besteld door Martin Stoffer (dankjewel Martin!) konden we op zondag extra vroeg naar binnen op de onderdelenbeurs, waar we ons dit jaar in vergelijking met voorgaande jaren erg hebben ingehouden. Kredietcrisis? Nee, we hadden gewoon niet veel nodig, en hebben ons zelfs laten verleiden door snuisterijen als T-shirts voor onszelf en de onzen.
