Oude liefde roest niet

Over eerste liefdes en ouderlijke liefdes

40 jaar dolomite: 17 juli 2011
Omdat in oktober 1971 de Dolomite op de London Motor show officieel geïntroduceerd werd, wilden diverse dolofielen dit niet ongemerkt voorbij laten gaan. Daarom wordt er een "40 jaar dolomite" koffieklets georganiseerd op 17 juli 2011. Er wordt rond 10.30 verzameld bij Restaurant de Kroon, Dorpsstraat 26, 7447 CS Hellendoorn. Vanuit daar heeft Jeroen Rothman een leuke rit uitgezet naar Gramsbergen, en wie daar koffie of wat taart wil moet zich even van tevoren aanmelden op sprint[at]youngtimer.nl.
Initiatoren zijn allemaal dolomite- coryfeeën van weleer maar ook van nu: Hans ten Broeke, Wineke Hommes, Jeroen Rothman, Ronald de Jonge, Jan Oldenkamp en ondergetekende. Het idee is parallel ook al in de kring “vrienden van de dolomite” (kijk maar eens op www.triumph-dolomite.nl) ontstaan bij Ronald Heynes, wiens dolomite onlangs in GBC (Great British Cars – qua sfeer een soort reïncarnatie van het tijdschrift British Cars) schitterde overigens. Dus heb je iets dolomite-achtigs dan moet je er die zondag bij zijn!!

En laat ik het zo zeggen, als je er bij bent met je dolomite die zondag heb je voorrang bij de voorverkoop voor het “40 jaar dolomite in Nederland”-event in 2013, waar we vieren dat het in februari 2013 precies 40 jaar geleden is dat de toen piepjonge Monique van de Ven op de motorkap van een dolomite prijkte bij de introductie van die auto in Nederland op de Autorai, aangezien British Leyland het jaar daarvoor in 1972 de film “Turks Fruit” had gesponsord. Als Jan Oldenkamp z’n charmes in de strijd gooit werkt Monique misschien wel mee aan een re-enactment van die foto…

My dad had one of those
Laatst heb ik op amazon.co.uk weer eens rondgesnuffeld en zo maar weer eens een leuk boekje gevonden over oude auto’s: “My dad had one of those”. Ik wist het niet vantevoren, maar er staat ook een dolomite in. Het gaat in dit boekje echter niet om de plaatjes, maar vooral om de tekst, want, aan wat voor auto je vader reed kon je aflezen wat voor soort man hij was. Had je pa een Triumph 2000, dan zat vaders in de categorie “executive”. Had je pa een dolomite, dan was pa een “luxury dad” - ik had ‘m onder “sporty dad” verwacht, maar met die titel gaat van de Triumphs de Stag aan de haal. En de meest briljante tekst uit het hele boekje staat ook bij deze Triumph Stag: Knowing your dad had a Stag was second only to discovering that he’d just got a job as a secret agent.

In het register zitten met name foto’s gemaakt op TDCN of CTH meetings, 99 van de 100 gemaakt door Jan Oldenkamp, en slechts een enkele keer een foto van voor of buiten het hele clubgebeuren. Niet dat ik het Jan kwalijk neem dat hij nauwgezet zo veel mogelijk dolomites heeft vastgelegd, nee in tegendeel, maar wat is er nou mooier dan een leuk plaatje uit een familie-album uit de jaren ’70 van de gezinsdolomite op de camping? Ik heb exact één zo’n foto, van Peter van den Hoogen (de man achter www.triumphdolomite.nl) die ooit een hele tijd op zoek is geweest naar de dolomite van z’n vader. Er moeten toch meer van dit soort plaatjes zijn? Stuur ze in!

By the way, er is een hele website gericht op oude autoliefdes: www.mijnoudeauto.nl. Erg leuk om eens op te kijken. Dit soort websites voedt de nostalgie en heimwee naar je allereerste auto, of inderdaad die auto van je vader of misschien je oom.
Vooral die laatste twee categorieën maken diepe indruk op kleine jongetjes. Jeugdsentiment heet het ook wel eens, maar vaak mondt het uit in een obsessie die kan leiden tot een trauma in de midlifecrisis-jaren of na het pensioen, wanneer er precies zo’n auto moet komen, of beter: diezelfde auto als-t-ie nog rond rijdt.
Mijn vader heeft mini’s en een Austin Glider (1300) gereden (helaas allemaal onbekend bij het RDW dus waarschijnlijk naar de eeuwige jachtvelden), maar hieraan heb ik nog een origineel mapje voor de autopapieren overgehouden van BL-dealer Poot in Leiden. Ik heb dus niet de mini- of mini-plus (euh, Glider) bug gekregen, maar laten we het erop houden dat m’n vader eigenlijk liever een dolomite gereden had. Hij heeft wel concreet eens naar de Triumph 1300 gekeken geloof ik.
En m’n ooms? De enige oom-auto die ik me kan herinneren is de Ford Capri (MkI) van m’n oom Wim, de auto’s van alle andere ooms ben ik compleet vergeten, want dat zullen wel auto’s geweest zijn die je ook moest vergeten. Geen enkele oom heeft ooit een dolomite gereden, helaas. Tsk. En dat met van moeders kant 13 kinderen.