Deze keer wel een verhaal over onder andere een blauwe sprint, maar nu eens niet een van mij - dit register beslaat zo'n 1000 auto's (waarvan er nog een geschatte 200 "leven"), dus er moet meer materiaal zijn!
Een jaar of vijf geleden zag je op de DNTD nog meer Dolomite 1850s dan Sprints, inmiddels is dit al omgekeerd. Het is denk ik de openingsrit van 2004 geweest dat ik voor het laatst een rijdende 1300 zag, en een Toledo is al helemaal zeldzaam. Wat zeldzaamheid betreft kun je dus beter een Toledo hebben dan een Sprint! Dus bij deze sjappoo Jeroen en Yvonne Rothman voor jullie plannen met een 1300, en ook vond ik het leuk om te horen via een berichtje achtergelaten bij info [apestaartje] triumph [punt] nl dat er nog mensen actief met een Toledo bezig zijn. Mag daarom meteen van de gelegenheid gebruiik maken om mensen die in het bezit zijn van een rijdend exemplaar van vooral deze typen van harte uitnodigen contact op te nemen met mij? Graag zou ik op onze jubileum-bijeenkomst in Lelystad deze auto's in de line-up zien - mij maakt het niet uit in welke staat, als ze er maar zijn! Of, ik kom een keer langs voor wat sfeerplaatjes die bijvoorbeeld het registerstukje kunnen opfleuren?
De blauwe sprint waar ik het ook even over wilde hebben is de smurf-pardon-tahiti-blauwe sprint van Ronald de Jonge; deze auto was begin jaren '80 al in het bezit van diens vader André, en Ronald heeft er dus in leren rijden! De tand des tijds had, zoals dat zo vaak gaat, toch wat kleine (...) hapjes uit het staal genomen en na de vorige zomer werd het tijd om dit vehikuul eens goed aan te pakken! Ronald heeft een tijdje geleden al het hartverwarmende besluit genomen deze sprint met familiegeschiedenis van voor de Glasnost richting het Oosten te (laten) sturen, Polen welteverstaan, waar men nog ambachtelijk met plaatschaar, hamer en lasapparaat weet om te gaan. Heel goed idee, want je kunt beter alles goed genezen met dit soort technieken dan dat je overgaat tot botox- en siliconen-technieken met plamuur en kippegaas die onvermijdelijk gepaard gaan met uitzakkende euh, gelaatstrekken op latere leeftijd...
De restauratie van zo’n auto begint natuurlijk eerst met het helemaal uit elkaar halen van de auto, en gezien de Triumph-traditie in de familie was er ook nog eens hulp voorhanden, getuige ook het eerste plaatje bij dit verhaal. Dit was ergens in de nazomer van 2005, en in de herfst is de auto op transport gezet naar Polen, en in januari van dit jaar is er ook werkelijk aan de auto begonnen. De zachtste plekken waren, zoals bij zoveel dolle meiden, de frontpartij en de gecurvde achterpartij -ik-bedoel- de neus van de auto en de achterrand van het dak, het stukje dat bij een dolomite zo kenmerkend uitsteekt over de achterruit.
De Poolse tovenaars konden veel met staal, maar zo’n achterrand ging niet, dus Ronald heeft twee dagen na zijn verjaardag in februari nog een donorauto gevonden bij Jeroen Rothman (dezelfde!) – mede dank zij hem zien de curves van de smurfin er nu weer appetijtelijk uit!
De vanaf nu "Polski Triumph" gedoopte sprint is bij het ter perse gaan van dit schrijven inmiddels alweer een maandje of twee in het Westen, en ik ben deze auto na haar make-over natuurlijk eens van dichtbij gaan bekijken. Er moesten namelijk weer gewoon plaatjes bij dit verhaal, de vorige keer was dat er een beetje bij ingeschoten… Ter plaatse in Goes heb ik hoogstpersoonlijk de eerste vette vingers op de verse lak mogen zetten, het ziet er allemaal prima uit. Even doorsleutelen Ronald, ik help af en toe wel, dan kun je per sprint naar het jubileum!Aan de andere kant van Europa stond de wereld ook niet stil – heel vlak bij de oude textielfabriek van de familie Crouzet in Zuid-Frankrijk is in april de ooievaar langsgeweest, Rob en Daniella, ook langs deze weg heel veel geluk met jullie kleine meisje Fabienne. En zoals dat gaat, reeds enkele dagen na de geboorte, kreeg ik van Rob een plaatje van een kinderzitje met daarin genoemde jongedame, op de voorstoel van een Dolomite! De airbag achter het prachtige houten klepje in het dashboard was hopelijk wel uitgeschakeld…?
Nu weet ik dat ik als registerhouder vaak de prioriteit leg bij de dolomite-kant van onze vriendschap, maar ik zag dat Jan Oldenkamp nu hij ex-registerhouder is, plaatjes had gekregen uit de categorie “mensenfoto’s” ! Als ik bij deze beloof dat ik op tripjes naar Engeland en bij meetings ook meer mensenfoto’s zal maken, krijg ik dan ook foto’s van la belle Fabienne met haar ouders? Hoe dan ook, aangezien ik mijn MG Metro verkocht heb aan een maffe Engelse verzamelaar uit Geldrop, en dit koekblikje heb vervangen door een Rover Tourer uit 1997, mijn modernste auto ooit, kom ik snel eens kijken !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten