Echt bijzonder was ook het feit dat er twee (ja, twéé!) Toledo’s waren: Fred Wolsleger en Jan Vos waren er beiden met hun Tolly, bravo! Sommige anderen hadden een lange reis gemaakt om er bij te zijn, zoals bijvoorbeeld vanaf Texel..! De rit was erg leuk en naar verluidt (ik kon dat helaas niet meer meemaken aangezien ik ’s middags nog de verjaardag van mijn vader te vieren had) was de barbecue na afloop ook een daverend succes! Jeroen Rothman en Wineke Hommes – heel erg bedankt voor de organisatie! Bij deze de link naar de foto’s die Wineke allemaal verzameld heeft: http://sprint.smugmug.com/Cars/Koffieklets-2011, zeer het bekijken waard. Zie hier een kleine impressie van foto’s die ikzelf gemaakt heb.
Ook even een rectificatie m.b.t. enkele data die in TT225 genoemd werden: per abuis is in TT225 vermeld dat de dolomite in 2011 al 40 jaar in Nederland bestaat, maar dit is toch echt pas in 2013… De dolomite is op de Autorai van februari 1973 aan het publiek getoond, waar ik sinds kort overigens ook wat bewegende Polygoonjournaalbeelden van heb…
Naar aanleiding van de dolomite-koffieklets nog wat contacten uit het register kunnen ophalen, zoals met Peter, Ingrid en hun dochtertje Eefje uit Poeldijk. De vader van Ingrid was één van de notabelen van de TDCN, en heeft ongetwijfeld iets te maken met het enthousiasme van Peter en Ingrid met betrekking tot ons favoriete automobiel. Tussen de foto’s uit het oude fotoarchief van deze beste man welke ik van Peter en Ingrid kreeg vond ik ook nog een mij onbekend kenteken (64-93-ZG), iets wat mij, ondanks de ruim 1000 kentekens in mijn register, toch altijd erg enthousiast kan maken.
Zij hebben ons een bezoekje gebracht in Veldhoven, in stijl, met hun mooie Inca dolomite, en hebben mij ook weer geïnspireerd de steeksleutel ½" weer op te nemen en ‘ns wat aan een dolomite te doen. Daarover later meer. Zij zoeken overigens nog een groen getinte voorruit, ik dacht dat ik er ééntje had, maar heb er alleen één van blank glas, voor de dolomites van voor 1975, en deze wilde ik graag reserve houden voor m’n 1973-er dolomite en/of sprint. Heeft iemand er nog één liggen, dan horen we dat graag.
Naast de inspiratie naar aanleiding van de dolomite-koffieklets en het bezoek van Peter en Ingrid, heeft mijn lieftallige vrouw mij een harde deadline gesteld: dit jaar moet er nog een dolomite in huize Kleinhuis rijden. Dus, ik ben weer aan het sleutelen, en de eerste klus betrof de waterpomp.
Nu is de waterpomp bij een dolomite een gevalletje apart – deze zit in het blok onder het inlaatspruitstuk, en wordt via een tandwieloverbrenging rechtstreeks aangedreven door de ‘jackshaft’, die ook de verdelerkap aandrijft. Om bij de waterpomp te kunnen, moet het inlaatspruitstuk dus eraf, wat van deze klus doorgaans niet het lastigste deel is; meestal komen de problemen bij het uit het blok krijgen van de pomp zelf. Maar, ik kreeg het voor elkaar om het deksel, welke doorgaans geen klempassing met het blok hoort te hebben, niet eens los te kunnen krijgen. Oke, ik ben niet de breedste, maar ik heb meer dan slechts kippekracht. In het begin ben je heel voorzichtig, want ja, dat deksel moet toch makkelijk los gaan, maar op een gegeven moment realiseer je jezelf dat je toch met aardig grote armzwaaien een hamer aan het loslaten bent op het weerbarstige deksel (de tip van Jeroen Rothman om niet te bang te zijn iets kapot te maken hielp ook). Ik kreeg het deksel met wat flinke klappen van een kunststof hamer niet los, maar wel aan het roteren in het blok. Dus, de dynamo ook losgehaald, zodat ik het deksel heen en weer kon roteren. Nog steeds geen sjoege.
Overigens, om de dynamo los te halen, heb ik de lange bout doorgezaagd waarmee deze vast zit, want met de eerste serie (tot 1975) dolomites zit het waterpompdeksel in de weg om die bout langs achteren te monteren, en moet deze bout naar voren weg, wat betekent dat de ventilator en de radiateur eraf moeten, Op dat moment had ik de ventilator nog niet gedemonteerd en, ook omdat ik dat al 2x eerder bij andere dolomites had gedaan, besloten dat het effe makkelijker was die bout door te zagen. De nieuwe (12-schoeps) waterpomp met bijbehorend deksel die ik al had liggen zou mogelijk maken dat ik die bout wel van achteren kan monteren.
Anyway, na wat (2 dagen) weken in WD40, gebruik van de links-rechts hamertechniek en wat koudespray en een lagertrekker uiteindelijk het deksel losgekregen. De pomp zelf kwam, in tegenstelling tot het grootste deel van de ervaringen bij anderen, heel makkelijk los. Let bij dit klusje op dat je de bout op die pomp een slag naar rechts moet geven om hem los te krijgen. Komt-ie dan niet los, is er een speciaal gereedschap, wat je ook zelf kun maken van een oude linksdraaiende bout uit zo’n waterpomp, een slide-hammer, wat je in plaats van die bout in de pomp draait en waarmee je de pomp los kunt krijgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten