Tweeduizenddertien. Tijd voor goede voornemens. Zes TT’s te gaan – in allemaal een stukje? Nee, dat is te makkelijk (...). Er moet meer voorgenomen worden. Nieuwe baan? Heb ik al. Sinds 1 januari. Weer eens naar Engeland dan? Ja natuurlijk – zeker omdat er dit jaar een aantal verjaardagen te vieren zijn:
Standard – 110 jaar,
Triumph – 90 jaar,
Triumph Gloria – 80 jaar,
TR2 – 60 jaar,
Standard 8 – 60 jaar,
Triumph 2000 – 50 jaar,
Dolomite Sprint – 40 jaar
En, het meest belangrijk: 40 jaar Triumph Dolomite in Nederland, want, op 3 februari 1973 werd de dolomite op de AutoRAI officiëel in Nederland geïntroduceerd. Precies op mijn 2e verjaardag dus, en wel met medewerking van Monique van de Ven en Jan Wolkers naar aanleiding van de film “Turks Fruit” die door British Leyland Nederland gesponsord werd.
Wineke Hommes en Jeroen Rothman hebben anderhalf jaar geleden een dolomite-event georganiseerd, zeer succesvol, dit jaar moet dit maar eens dunnetjes overgedaan worden – ik schrijf ‘m meteen op m’n lijstje goede voornemens. Eens kijken of we een leuke dolomite-gerelateerde locatie kunnen vinden om dit te organiseren, ik heb wel een paar ideetjes, maar misschien zijn er meer mensen met goede ideeën...?
Terug naar Engeland en mijn andere goede voornemens: op 17 t/m 19 mei 2013 wordt rondom het Heritage Motor Centre in Gaydon de Standard Triumph Anniversary Rally georganiseerd. Het main event is op zondag 19 mei, en de Engelse Dolomite Club wil dit combineren met hun jaarlijkse meeting (TDCIR – “I” staat voor international, dat kunnen wij dus zijn!).
Daar ga ik heen. Check – op de lijst. Zet dit vooral ook op uw lijst, beste lezer. De vraag is alleen nog – ga ik in stijl, per Triumph, liefst Dolomite-gerelateerd, of ga ik met een moderne Focus stationwagon... ook al is deze laatste bij Wim Luybregts aangeschaft, prefereer ik toch de eerste optie.
Dit brengt mij weer bij mijn eerste voornemen, bovenaan in dit schrijfsel – “in iedere TT een stukje.” Want: net als in vele andere huwelijken, denkt mijn vrouw graag voor mij, euh, met mij mee. Toegegeven, ik heb af en toe een trap onder mijn nauwelijks aanwezige kont nodig om weer eens wat te sleutelen, dus ik vond haar idee wel in orde: “als je nou eens op papier zou zetten wat je nog allemaal aan die blauwe moet doen...” – even voor de duidelijkheid: “die blauwe” is een referentie naar mijn sapphire blue sprint – “...dan kun je daar iedere TT wat over schrijven.” Ja, dat is dus meteen een stok achter de deur, want als ik mijn voornemens niet red, moet ik in de volgende TT met de billen bloot. Heb ik er misschien toch liever een goedbedoelde trap onder.
Daarbij, als ik met genoemde “blauwe” naar Engeland zou willen, mag ik wel eens haast maken, want dat is maar één TT verder: TT236 is voor april/mei. Ik zoek dus nog een lift... of een goedkoop Dolomiteje...
Het belangrijkste wat er nog aan “die blauwe” moet gebeuren is een bezoekje aan de RDW. Niet omdat het een importauto is – nee, het is een origineel Nederlandse auto, met een kenteken wat meteen mijn aandacht trok op marktplaats in november 2005: 05-AS-72. Dit zou hiermee op kenteken de oudste Nederlands Sprint zijn. Maar, al sinds 1988 niet meer ter APK aangeboden, en dus door de RDW uit de actuele bestanden gehaald. Ergo: men wil even zeker weten dat dit echt die auto is vooraleer deze weer geactiveerd kan worden.
Helaas was een heractivering, en daaraan gekoppeld de mogelijkheid tot overschrijving op mijn naam, pas mogelijk als de auto, bij een RDW-station, goedgekeurd zou worden.
Nou, het is ‘m echt hoor; het motornummer geeft aan dat de originele motor nog in de auto zit, en alle “vroege” kenmerken kloppen. Ook de originele “witgele” papieren zijn er bij – en hier wringt de schoen een beetje: men zou bij heractivering deze innemen en omwisselen voor *getver* moderne groene vodjes. Brrr. Voor mij zit een deel van de lol toch ook in de originele spulletjes, en met name het papierwerk, wat bij deze auto hoort.
Nu goed, inmiddels 7 jaar verder is de auto nog steeds niet actief, en niet alleen (understatement) omdat ik bang ben m’n originele papieren in te moeten leveren. Ook technisch moest er het een en ander aan gebeuren. Bij een bevriend autoschadebedrijf zijn beide dorpels volledig van nieuw plaatmateriaal voorzien, het uitlaatsysteem is vernieuwd, de remmerij is aangepakt, en de waterpomp.
Werken aan dit laatste heeft meteen aan het licht gebracht dat het koelsysteem (met name de radiateur) vernieuwd moet worden, en dat er een stuk uit de crankshaft pulley is. De hoofdremcilinder moet vervangen worden, en bij ontluchten van remmen bleek dat de achterremmen geen remvloeistof krijgen, ik verdenk de (slang naar de) load-sensing valve (een klep die de remdruk naar achteren vermindert bij een Sprint bij weinig belading om blokkeren van achterwielen te voorkomen). Het uitlaatsysteem moet een keer opnieuw om nog wat extra bevestigingspunten aan te brengen en het geheel gasdicht te maken. Dat zijn de echte moetertjes, misschien nog aan te vullen met nieuwe schokbrekers (zien er errug oud en roestig uit, voelen wat hakerig bij inveren). Moetertjes voor de keuring dan. Ik denk dat als ik er een betrouwbaar ritje mee wil maken, ik ook de koppeling zal moeten doen, en de overdrive nakijken (elektrisch). Want, ook al heb ik natuurlijk nog nooit een proefritje met deze auto gemaakt (want dat mag niet), ik voel aan m’n koelwater dat die dingen wellicht ook niet helemaal fris meer zijn. En dan gaan we er natuurlijk van uit dat de motor helemaal in orde is.
Nu ja, als niet klaar voor de STAR90 in Engeland, dan hopelijk toch wel voor “40 jaar Dolomite in Nederland” ergens van de zomer... ik hou jullie op de hoogte.
